گاهی آدم در زندگی‌اش به دنبال فرصتی است
تا ثابت کند که می‌تواند بر زخم دلش مرهمی بنهد.
انگار پوستش کلفت بوده و چرکِ این زخم را حس نکرده.
محکم و قوی می‌ایستد تا شاید بتواند
اندکی ضماد بر این جراحت بنهد و از آن خلاص شود.
معنای آرامش همین است؛ زخم‌هایت را خودت دوا کنی!
#معصومه_باقری
#صفر_مطلق
حتی ماه برای اینکه بتابد
از تو اذن می‌گیرد.
خیال می کنی نمی‌دانم؟
طاووس‌ها رنگِ پرهای‌شان را
از پرچین مژک‌های تو گرفته‌اند؟
و آخرین بار با چتر رنگی‌ِ چشم‌هایت
قناری‌ها را دیوانه کردی.
#معصومه_باقری
👇
(خوب) از نظر هر کسی تعبیر متفاوتی دارد.
یکی با قهوه حالش خوب می‌شود، یکی با چای.
یکی موسیقی باروک گوش می‌دهد و دیگری پاپ. یکی کتاب‌های کلاسیک را می‌خواند و دیگری مطالبِ روانشناسی.
هر کدام از آدمها هرمِ شخصی خودشان را دارند
و اگر کسی با ما فرق داشت، به این معنی نیست که
او شاید انسان نرمال و خوبی نباشد. گاهی رفتارها و عاداتِ ما درست نیست.
من خودم هر شب چهار فنجان قهوه‌ی موکا می‌نوشیدم
و آهنگ‌های جینو پائولی را با تکرار و صدای بلند در هدفون گوش می‌دادم
و همزمان نگاهم روی کتابِ صد سال تنهایی می‌افتاد تا برخوردهای
ملکیادس و خوزه آرکادیو بوئندیا را دنبال کنم.
تمام این کارها را همزمان در حالی انجام می‌دادم
که شمع‌های پهن و سفید روشن می‌کردم
و در نور زردشان آرامش می‌گرفتم.
حالا زمان تغییر کرده است. چهار ماه است که
حتی یک شمع روشن نکرده‌ام و آخرین‌باری
که شمع خریدم؛ علاقه داشتم آهنگِ سونات برای هارپ
اثر آلفردو کازلا را گوش بدهم.
(خوب) از نظر هرکسی تعبیر متفاوتی دارد.
برخی آدمها برای دوستان، خانواده و افرادِ خاصی رفتار منحصربه‌فرد
و فوق‌العاده‌ای دارند و منفعت‌شان جز آن‌ها به هیچ‌کس نمی‌رسد.
حتی کوچک‌ترین الفت و مهربانی به دیگران نشان نمی‌دهند
و فقط برای خودشان و انتخاب‌های‌شان خوب هستند.
اگر نوعِ رفتار، تناقض و صحبت‌های آزاردهنده‌ی
این افراد را برای خانواده یا دوستانِ منتخب‌شان
تعریف کنیم، باورشان نمی‌شود. چون آن‌ها هیچ‌وقت
رفتارِ (ناخوب) را از آن فرد ندیده‌اند.
اکثر ما آدمها در حرف‌ها و رفتارهای‌مان به درک شدن
و مقبول بودن پافشاری می‌کنیم و گاهی هیچ توجهی
به درک کردنِ اطرافیان‌مان نداریم.
#معصومه_باقری
#خوب
#متن
👇
یک وقت‌هایی باید به صورتش نگاه کنی و بگویی:
به جهنم که دوست نداری!
باید نگاهش نکنی و بی‌تفاوت بگذری و توی دلت بگویی:
به جهنم که دوست نداری!
بی‌رحمی نیست. خشونت نیست. واقعیتِ محض است.
خیال‌پردازی تجلی یک دیدگاهِ بازنماییِ ذهنی به واقعیت است. آدم از رویا و تفکر می‌تواند به حقیقت برسد.
نگذار رویاها و خیال‌پردازی‌هایت به دستِ آدم‌هایی تلف شوند که حتی بهترین نسخه‌ی تو را هم دوست ندارند.
بازنماییِ ذهنی امکانِ نمایش چیزهایی را که هرگز تجربه نشده‌اند و همچنین چیزهایی را که وجود ندارند برای ما امکان‌پذیر می‌کند. تصور کنید به جزیره‌ای دورافتاده که قبلاً هرگز آن را ندیده‌اید، سفر کرده یا اینکه سه تا چشم زیرِ پیشانی‌تان دارید. این اتفاقات هرگز رخ نداده‌اند و حقیقی نیستند. امّا تصویرسازی ذهنی‌تان به شما این امکان را می‌دهد که تصورشان کنید.
این دیدگاه فقط در اندیشه و فلسفه رخ نمی‌دهد. بلکه آدم‌هایی هستند که آن‌ها را نمی‌شناسید، ولی می‌خواهند بر روح و احساسِ شما خطِ نفرت بکشند.
یک‌وقت‌هایی باید فقط نگاهش کنی و بگویی:
به جهنم که دوست نداری!
#معصومه_باقری
#خودت_باش
👇
مِضراب مترادفِ زخمه است. مترادفِ شکافه. ابزاری است که برای نواختنِ ساز استفاده می‌شود. صداهایی که می‌شنویم می‌توانند ما را به بهشت برسانند یا به تاریکی و هپروت پرتاب کنند. خاطرات و آدمها زخمه‌های کسل‌آور و خواب‌آلودِ سازهای زندگی ما هستند.
آخرش یک روزی این داستان تکراری می‌شود و به حباب‌های کوچکی متصل می‌شویم که به دستِ آدم‌هایی غریب و طاقت‌فرسا ترکیده می‌شوند.
تنهایی، تنهایی، تنهایی...
زخمه‌های باشکوهِ تنهایی زیباترین سازِ دنیا را می‌نوازند.
تو چه می‌دانی حلاوتِ تنهایی چقدر ابهت دارد.
تنهایی انار است. زنبقِ مرمری است. مخمل است.
تنهایی بهشت است. سفید و زرد مثلِ بوی نرگسی‌ها.
#معصومه_باقری
#تنهایی
#زخمه
#آدمها
#کلمات_حرف_میزنند
