قلب‌های بی‌قرار

.

به قلب‌های بیقرار، روکشِ دلهره‌آور و تن‌پوشِ ژنده‌ای پوشانده‌اند، که آدامسی خشک و مچاله کفِ آسفالت از آن خوشایند‌تر است. درونِ قلب‌های آشفته جز خونمُردگی و شعله‌های دلتنگی چیزی به چشم نمی‌خورد، و هرچه بیش‌تر سکوت کنند، اضطرابِ انباشته‌تری به رگ‌هایشان ریخته می‌شود.
آدم‌های پُرمغز و فاتح، چه زود و چه آسان این ژستِ غرورآمیز را یاد می‌گیرند و سرآسیمگیِ قلب‌های ناآرام و شوریده را باطل و بی‌اساس جلوه می‌دهند. 
هر روز و هر لحظه، گلوله‌های مرگ‌آورِ بی‌تفاوتی، زخمی کُشنده را بر تنِ سینه‌های آرام‌ناپذیر شلیک می‌کنند تا شیر مادر از نوک دماغ‌شان بیرون بزند و سال‌های زندگی‌شان با حسی پیچیده و متناوب از بغض و دلتنگی هدر برود و چه آسان و آرام نظاره‌گرِ تباهی خویش می‌شوند و ناگزیر می‌سوزند و از بین می‌روند.

#معصومه_باقری