گاهی در دلِ یافتم؛ گُم شدن نهفته است...

 

هیچ‌وقت به زانو درنیامدم. هیچ‌وقت از پا نیفتادم.

هیچ‌وقت مهلت ندادم رشکین و شورچشم

از هزیمت و خُردشدنم به عشرت و ابتهاج برسند.

من همین‌طور بار آمدم؛ میان ستیزهای مکرر بعد از گردن نهادن.

میان مبارزه‌های مداوم پس از تسلیم شدن.

 

#کیمیا_باقری

غنودگی

چنان عقابِ وحشی و درنده‌ای

که مرغکی نحیف را در چنگال گرفته باشد،

خاموشی؛ جان و جَمادم را

در تملک خودش فراخوانده

و به غنودگی سرسپرده‌‌ام.

#معصومه_باقری

نسیان

 

 

احساساتِ واقعی هیچ‌وقت عوض نمی‌شوند؛

در نوسانِ عشق، در انتخابِ آدم‌ها، در چرخه‌ی دلتنگی.
رابطه‌های جدید شاید برای مدّتی کوتاه یا بلند مجذوب‌کننده به‌نظر برسند

و انسان را در بحران روحی ذوب کنند،

ولی هرگز ماندگار نیستند. فانی و شکننده‌اند. فراموش می‌شوند.
فقط احساساتِ واقعی هستند که پای‌کوبان در #مغز و #قلب می‌نشینند

و رها شدن از آن‌ها آدمیزاد را محو و نابود می‌کند.

#معصومه_باقری