رنجیدگی

#رنجیدگی 

امان از وقتی که پای #دل گیر باشد. بغض در گلو پایین و بالا می‌رود و حل نمی‌شود. کارگرِ تراش‌کاری با تیغه‌ی الماس دستش را می‌خراشد و نمی‌فهمد. خراط با فرز پولکی و قلاویز به انگشتش شیار می‌زند و قطراتِ خون را نمی‌بیند. کاشی‌کار، چسبِ کاشیِ پودری را با اشتعالِ چشم‌های قرمزش، به ماله و کاردک و قاپک می‌چسباند و بر پوششِ دیواره می‌چپاند. 
آهنگر فلز گداخته را با انبرِ آهنی بر سندان می‌‌گذارد و پوستِ داغِ کَنده‌شده از آرنجش در گوشه‌ی قالبِ فلز چکش‌کاری می‌‌شود.
نعل‌بند، کفشِ آهنی را به سُم اسب می‌کوبد و در ازدحامِ شَک و دلهره، میخِ مسی در پای بی‌تابِ خودش فرو می‌رود و می‌لنگد.
نداف سوزنِ لحاف‌دوزی را در بندِ نُخستِ انگشتش فرو می‌کند و خونِ شتک‌زده بر ملحفه‌ی سفید، تمامِ دنیا را سُرخ و آتشین می‌کند. 
عطار گیاهِ اسطوخودوس را به جای میخک در ترازو می‌چیند و قلبِ زلالش تند تند می‌تپد.
امان از وقتی که با #دروغ دل را به بازی گیرند. #عشق شبیه بارانی بی‌رمق نم‌نم می‌بارد و قامتِ قُلدری‌اش را از دست می‌دهد. جوی باریک آب کنار خیابان‌های #دلتنگی روانه می‌شود و پای درخت‌های #نسیان می‌ریزد.
امان از وقتی که پای #دروغ گیر باشد. کلماتی فرومایه، خامِل، مثلِ موج؛ دولا، خمیده، دوپهلو. دل هوره می‌کند و اشکش می‌چکد. دل قد می‌کشد و حقیقتِ رقت‌انگیز را به خون‌جگر تاب می‌آورد. 
چقدر می‌توانی منتظر بمانی تا برایت رُخ بنمایاند و وسطِ پاتوکِ هجر تیغه بکشد و از رسوبِ شوریدگی در بزند و داخل بیاید؟!

#معصومه_باقری

عکس صفحه از ساناز ارجمند 

حال خوب

 

👇
(خوب) از نظر هر کسی تعبیر متفاوتی دارد.

یکی با قهوه حالش خوب می‌شود، یکی با چای.

یکی موسیقی باروک گوش می‌دهد و دیگری پاپ. یکی کتاب‌های کلاسیک را می‌خواند و دیگری مطالبِ روانشناسی.

هر کدام از آدم‌ها هرمِ شخصی خودشان را دارند

و اگر کسی با ما فرق داشت، به این معنی نیست که

او شاید انسان نرمال و خوبی نباشد. گاهی رفتارها و عاداتِ ما درست نیست.

من خودم هر شب چهار فنجان قهوه‌ی موکا می‌نوشیدم

و آهنگ‌های جینو پائولی را با تکرار و صدای بلند در هدفون گوش می‌دادم

و همزمان نگاهم روی کتابِ صد سال تنهایی می‌افتاد تا برخوردهای

ملکیادس و خوزه آرکادیو بوئندیا را دنبال کنم.

تمام این کارها را همزمان در حالی انجام می‌دادم

که شمع‌های پهن و سفید روشن می‌کردم

و در نور زردشان آرامش می‌گرفتم. 
حالا زمان تغییر کرده است. چهار ماه است که

حتی یک شمع روشن نکرده‌ام و آخرین‌باری

که شمع خریدم؛ علاقه داشتم آهنگِ سونات برای هارپ

اثر آلفردو کازلا را گوش بدهم. 
(خوب) از نظر هرکسی تعبیر متفاوتی دارد.

برخی آدم‌ها برای دوستان، خانواده و افرادِ خاصی رفتار منحصربه‌فرد

و فوق‌العاده‌ای دارند و منفعت‌شان جز آن‌ها به هیچ‌کس نمی‌رسد.

حتی کوچک‌ترین الفت و مهربانی به دیگران نشان نمی‌دهند

و فقط برای خودشان و انتخاب‌های‌شان خوب هستند.

اگر نوعِ رفتار، تناقض و صحبت‌های آزاردهنده‌ی

این افراد را برای خانواده یا دوستانِ منتخب‌شان

تعریف کنیم، باورشان نمی‌شود. چون آن‌ها هیچ‌وقت

رفتارِ (ناخوب) را از آن فرد ندیده‌اند. 
اکثر ما آدم‌ها در حرف‌ها و رفتارهای‌مان به درک شدن

و مقبول بودن پافشاری می‌کنیم و گاهی هیچ توجهی

به درک کردنِ اطرافیان‌مان نداریم.

#معصومه_باقری
#خوب
#متن