معصومه باقری

فقط کسانی از آدم دور می‌شوند که نزدیک بوده‌اند.

معصومه باقری

فقط کسانی از آدم دور می‌شوند که نزدیک بوده‌اند.

معصومه باقری

آدمیزاد در زندگی‌اش باید بیش‌تر از هر چیزی یکنواخت و یکرنگ باشد.
یکرنگ بودن، عفاف یا جسور بودن نیست،
بلکه خودِ واقعی بودن است.

آخرین مطالب
پربیننده ترین مطالب
محبوب ترین مطالب
مطالب پربحث‌تر
نویسندگان

۶ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «آدمها» ثبت شده است

صوری

#صوری 

این دنیا خیلی صوری شده آقا ! آدم‌هاش صوری‌ان؛ هر وقت دل‌شون بخواد پیدا می‌شن و هر وقت عشق‌شون بکشه می‌رن. سر چهارراه یکی آدامس و شاخه‌نرگسی می‌فروشه، یکی دسته‌دسته تراول از پنجره‌ی ماشینِ کراس‌اوورش پرت می‌کنه جلوی گشنه‌‌ها و پابرهنه‌ها. ما هم که دیدیم همه‌چی صوری شده، از پنجره پریدیم تو خیابون آقا ! همین‌طور صوری گفتیم دوستت دارم. همین‌طور صوری دل‌تنگ شدیم. همین‌طور صوری چشم‌هامون رو بستیم تا هرچه‌قدر دل‌‌شون می‌خواد دروغ بگن. قبل از این‌که خونه‌‌‌ی آرزوهامون رو به یه مشنگِ نخوت‌دار بفروشیم، جدّی‌جدّی تو حلقِ مارِ دلتنگی بلعیده شدیم و دندون‌هامون چنان به‌هم می‌سابید که الوارهای خونه‌ی قلب‌مون تکون می‌خورد. این‌جا آدم‌ها همین‌طور صوری لباسِ سفید می‌پوشن و عکسِ دسته‌جمعی می‌گیرن! همین‌جور صوری لبخند می‌زنن و عکس‌هاشون رو به دیوارِ اتاقِ بدیع‌‌شون می‌چسبونن، همین‌جور صوری افسون می‌شن و بهتان می‌گن. همین‌جور صوری قلب‌شون تکون می‌خوره و فاجعه رو تاب می‌آرن. همین‌جور صوری، لبخندِ تحقیرآمیزی می‌زنن به چهره‌ی کسی که بهشون پُشت کرده و شونه‌هاشون رو با بی‌‌قیدی می‌ندازن بالا. 
این‌جا آدم‌هاش نمی‌دونن وقتی که با غیظ و تشر در رو پشتِ سر خودشون می‌بندن؛ همین‌جور صوری فراموش می‌شن و حقِ برگشت ندارن!

#معصومه_باقری
#همین_طور_صوری_نوشتیم
#همین_طور_صوری_بخونید
#متن

  • معصومه باقری

کاراکتر دوست

 

👇

گاهی بعضی آدم‌ها کاراکترِ دوست را برای ما بازی می‌کنند،
امّا جز تعارف‌های پیش‌پا‌افتاده و قربان صدقه‌های الکی 
هیچ نقشی را ایفا نمی‌کنند.
زندگی ما آدم‌ها پُر شده از دردِ بودنِ آدم‌هایی که هستند ولی نیستند.
اغلب آدم در پهنای یک مُشت آوارگی و بی‌کسی به خودش پناه می‌بَرَد.
انگار تازه یادش می‌آید هیچ‌کس به اندازه‌ی خودش هوای خودش را ندارد.
انگار تازه فهمیده در حصاری از تنهایی فقط می تواند به خودش تکیه بدهد.
به قول‌های الکی و گول‌زدن‌های تکراری حتی فکر هم نکند!
پشت سر ما مُدام وعده‌هایی شکسته می‌شوند که دیگر ساخته نمی‌شوند!
می‌خواهم برای خودم زندگی کنم.
همان‌طور که هیچ.کس برای من زندگی نمی‌کند!
من فقط خودم را دوست دارم.
و فقط به خودم تکیه می‌کنم،
و فقط وعده‌های خودم را قبول دارم.
لااقل خودم را فریب نمی‌دهم!
دوستیِ خودم با خودم واقعی‌ست!
این تنها چیزی است که این روزها به آن اطمینان دارم.

#معصومه_باقری

  • معصومه باقری

صدای بهار

 

👇

صداش رو شنیدم؛ صدای بهار رو
انگار یه آدم هشتاد ساله بود.
 دست‌هاش بوی سیب می‌داد،
چشم‌هاش رنگ رازقی بود.
لباسش سبز بود، ولی پیر بود.
 خسته به نظر می‌رسید.
سال‌ها می‌رفت و بهار می‌اومد و با گذرِ سال‌ها دوباره می‌رفت و باز می‌اومد و خسته شده بود. 
بهار شبیه دختری چهارده ساله بود با شومیز حریر سفید،
امّا هشتاد ساله بود.
هشتاد سال منتظر بود روزها بگذرن
و اتفاقی بیفته و غم‌ها برن و نگاهش به لبخند مرموز یار گره بخوره.
سال‌ها منتظر بود تا انگیزه پیدا کنه برای نگاه کردن به آینه.
گر‌ون‌ترین عطرش رو از جعبه بیرون بیاره
لباس‌های اتوکشیده‌ی شکوفه‌دارش رو بپوشه و دلش آروم باشه.
بهار خیلی وقته به وقت آخر رسیده.
خودش رو سال‌ها پیش توی جیب‌های شومیز حریر سفیدش
جا گذاشته، توی چهارده سالگی...
بهار الان هشتاد ساله‌ست، پیره، خسته‌ست، من صداش رو شنیدم.
هر کسی گوش‌هاش رو روی سر‌و‌صداهای موهومِ دنیا ببنده
صدای پیر و فرتوتِ بهار را می‌شنوه.

بهارتون شاد🪴🌴

#معصومه_باقری

  • معصومه باقری

ساعت رولکس

 

می‌خوام خیال کنم توی یه مسافرت دلپذیر کنار ساحل نشستم

و به حرف‌های دریا گوش می‌دم

می‌تونم با صدای بلند بخندم و تموم دردهای دنیا رو مسخره کنم 

می‌تونم هیچ‌کدوم از رفتارهای دلهره‌آور آدم‌ها رو جدّی نگیرم،

اصلا خیال کنم توی جاده‌ای که دو طرفش

ردیفِ درخت‌های افرا و سپیدار ایستادن و

 گیسوهای بلندشون رو به دست باد سپردن

 قدم می‌زنم و هیچ خبری از بوق و ترافیک و ماشین و دود نیست !

حالا توی سکوتی عجیب و عمیق می‌تونم تنهایی بنشینم 

و صدها قهوه‌ی موکا بنوشم...

حالا با دلی آروم  می‌تونم هندزفری توی گوش‌هام بذارم

 و به ساختمون‌های چهل طبقه فکر کنم!

حالا با خیال راحت می‌تونم توی اینترنت بچرخم

 و هزاران بار ساعت رولکس برنده بشم!

#معصومه_باقری

  • معصومه باقری

سنگ قبر

 

چند روزی از یکنواختی‌های زندگی فاصله بگیر.

از نوشته‌هایت، از آدم‌ها، از دعوت و مهمانی‌ها،

از تلفن‌همراه و پیغام‌گیرهای مکرر تلفن خانه...

فقط خودت بمان و خودت.

به آدم‌های اطرافت فرصت بده تا خودشان دلتنگ شوند .

 به آدم‌ها مهلت بده تا خودشان انتخاب کنند.

چند روزی خودت را به هیچ‌کس یادآوری نکن.

ببین چه کسی سراغت را می‌گیرد؟!

ببین چه کسی قربان صدقه‌ات می‌رود؟!،

یا چه کسی دلش برایت شور می‌زند؟!....

همان آدمی که بی‌دلیل دلتنگت می‌شود و سراغی از تو می‌گیرد

همان کسی که بی‌هیچ بهانه‌ای به تلفن‌همراهت زنگ می‌زند

همان که وسط گرفتاری‌ها و مشغله‌هایش حال تو را می‌پرسد

همانی که _ به اجبار _ داخل برنامه‌اش جا نشدی !

همانی که اولویتش بودی، نه سرگرمی بی‌حوصلگی‌هایش...

آن آدم رو نگه دار !

او تنها کسی است که شاید روزی

روی سنگ قبرت گلبرگ‌های مریم و داوودی پرپر کند!

 

#معصومه_باقری

 

 

  • معصومه باقری

 

👇

امروز برای هزارمین بار گفتم
که متن‌ها و نوشته‌هایم مخاطبِ خاصی ندارند.
دردها، دلتنگی‌ها، تپش‌های مُداومِ قلب
فقط کلمه هستند
تا بر کاغذ بنشینند
و هر وقت دل‌شان خواست بروند.
هنوز هم باور نمی‌کنند. 
هیچ‌کس قبول نمی‌کند.
باید جانِ تو را قسم بخورم
تا بپذیرند که از این سوالاتِ تکراری
کلافه‌ام!

#معصومه_باقری
#متن
#باید_جان_تو_را_قسم_بخورم
#متن_ادبی

  • معصومه باقری