👇
همیشه با خودم فکر کردم چه صد هزار نفر
صفحهام را دنبال کنند، چه صد میلیون نفر...
آدمهایی که اگر نباشم برای من نگران میشوند
چند نفری بیش نیستند.
همان چند نفر همیشگی...
لااقل خوب است من همین چند نفر را دارم
که اگر یکهو کَلَک کار تمام شد و من رفتم،
باشند و برایم اشک بریزند
و گلهای نسترن و نرگس سر قبرم پَر پَر کنند.
همان صدهزار نفر شاید همین چند نفرِ مهّم را هم نداشته باشند
که حتی نگران مُردنشان باشند.
دلخوشیهای ما اگر همین اعداد کیلویی و میلیونی و
عکسهایی که گاهی با هنر فیگوراتیو به نمایش در آمدهاند
و نام کاربری شناسنامهای باشد؛
چه بهتر که همان چند نفر آدم مهّم زندگیمان را اندازه بگیریم.
همین آدمهای نگران زندگیمان شاید مجازی باشند شاید واقعی...
گاهی یک غریبه بیشتر از فامیلات برایت تب میکند و میمیرد!
و این تمام مقیاسی بود که میخواستم دوربینِ قلمم عکاسی کند.
#معصومه_باقری