👇
برخی آدمها توی زندگی ما هستند که جای همه را میگیرند،
امّا هیچکس نمیتواند جای آنها بگیرد.
مرثیه را ساختهاند برای آدمهایی که میروند و هیچوقت نمیآیند.
برای اینکه در سینهات مرثیهوار بخوانی و بدانی که حضورش محال است.
مثل زمانی که لباست لای در گیر میکند، میترسی پارچه را
بکشی پاره شود و اگر نکشی خلاص نمیشوی و
نمیتوانی عقب بروی. ترجیح میدهی که
پارچهی لباست تَرک بخورد، سوراخ شود،
چروکیده شود، امّا رها شوی. آزاد باشی.
هیچچیز مثل آزادی شادیآور نیست.
پدیدهی عشق همان آزادی است. حاضری قلبت بشکند
و دلت بگیرد، امّا عشق را در پستوی دلت
نگه داری و قلبت برایش عاشقانه بتپد.
مرثیه را ساختهاند برای رهایی...
برای عشقهایی که قیدش را زدهای
و مُشتت را در هوا رها کردهای تا تمامش کنی.
#معصومه_باقری
#رمان